Bukowe Berdo (Połonina Dźwiniacka)

Połonina Dźwiniacka zwana częściej Bukowym Berdem, to jeden z najpiękniejszych rejonów Bieszczad Wysokich, który graniczy z Bieszczadzkim Parkiem Narodowym. Bukowe Berdo to masyw górski w polskich Bieszczadach o trzech kulminacjach: Najwyższa, potocznie zwana Bukowym Berdem (1312 m n.p.m.), znajdująca się tuż przy Krzemieniu, następnie kulminacja bez nazwy o wysokości 1238 m n.p.m. i kolejna kulminacja zwana Szołtynią (1201 m n.p.m.) – jest to miejsce spod którego odchodzi żółty szlak do Mucznego.

Przyroda

Bukowe Berdo zachwyca cudownymi krajobrazami, roślinnością i jednocześnie najbardziej skalistym szlakiem w całych Bieszczadach. Jest sporo miejsc porośniętych jarzębiną, co szczególnie efektownie wygląda jesienią.

Często spotyka się tu wiele gatunków ssaków i wysokogórskie ptaki: siwerniaka, płochacza halnego i nagórnika. Znajduje się tu także jedyna na świecie populacja linii białowiesko-kaukaskiej żubrów posiadająca domieszkę krwi gatunku, który wyginął. Taką pokazowa zagrodę żubrów można zobaczyć w Mucznem.

Wybierając się na Połoninę Dźwiniacką (Bukowe Berdo) możemy cieszyć się przepięknymi widokami, którymi można się zachwycać praktycznie z każdego miejsca masywu. Doskonałym punktem obserwacyjnym jest Krzemień.

Szlaki

Najbardziej popularnym i najłagodniejszym wej­ściem na Bukowe Bredo jest żółty szlak wiodący z Mucznego.
Żółty szlak z Mucznego wprowadza na grzbiet Bukowego Berda, prowadząc wzdłuż ścieżki przyrodniczej „Bukowe Berdo”.
Szlak niebieski znajduje się na odcinku Pszczeliny-Widełki – Bukowe Berdo – Krzemień.
Bukowe Bredo ze względów na swoje położenie gwarantuje przepiękne widoki na większość szczytów Bieszczadzkich.